Schnitzelbank 2006

s’Neuer-Fasnachtslied
Refrain:
Neuer Fasnacht isch en Hyt, Neuer sind
ja schampar fit, wenn jede mitmacht,
applaudiert, denn isch’s üs wohl ja ohni
Kohl. Mer händ en Fasnacht wieses niene
git, denn in Neue läbid nume, denn in
Neue läbid nume, denn in Neue läbid
nume glatti Lüt.
Wiederum hämmer im Dorf recherchiert,
was isch passiert so witzig, spitzig, was
isch gscheh. Ob Chef, ob Stift ob Bur, das
simmer stur, es chönnt e jede breiche, Grosse, Dicke, Bleiche.

Refrain:
Und wenn e Story nid grad isch e so passiert, sind eus nid bös wenn mir e bitz grad
händ kaschiert. Und lached mit und händ mit eus es Fäscht denn mir hoffid es ging
e keine veruckt is Näscht.

Refrain:


Conny und Gregor Müller
Zimmetstärn, han i gärn, Mailänderli au
Dirgel und Spitzbuebe und Ring us Willisau.
O du liebi schöni Wienachtszyt, wie verbringid Fraue mit
Guezle die Zyt. Isatz, das wüssid all, zeigt Conny Müller
überall. Drum bachet sie 15 Sorte Guezli alle mal und
seit denn au prompt zu ihrem Schatz: „Die Guezli, die
lasch mer den la stah, a ihrem Platz“. Keis einzigs
Müsterli hed er übercho. Ja, das chan de armi Maa denn
gar nid verstoh. Am liebschte tuet mer doch die Guetzli
vor Wienacht ässe. Drum tued sich de Gregor jetzt mit sinere Frau mässe. Er chauft
6 Fertigteig im Migros-Zugerland und nimmt denn die Guetzlete grad selber a
d’Hand. Er macht Mailänderli, Brunsli und Chräbeli macht er au. Won er fertig gsi
isch, seid er zu de Conny, sinere Frau: „Ich han jetzt mini eigene Guetzli, und die
äss ich frisch, dini Guetzli chasch denn bringe,wenn alles vertröchnet isch.


De Walti Ulrich Junior

Am Morge wo de Walti ganz früh ufgstande isch, da hed er
sich i de Duschi ja welle mache frisch. Er stad jetzt i de
Wanne, aber was isch den dass, es chund nüd zu dem
Hahne us, er wird eifach ned nass. Macht’s ächt öppis, nei
s’macht doch nüd, mer duscht nur es mal e churzi Zyt.
Denn so öppis, das chas halt öppe gäh, e bitzli stinke
muesch ned tragisch näh. Bi de Brigitt und bim Walti gad
er denn no verbi, und meldet denn de Schade wo isch i der Wohnig gsi. Die Sach
isch schnell behobe doch herje, was isch denn jetzt, plötzlich chund das Wasser
und hed sie vo obe benetzt. Macht’s ächt öppis, nei s’macht doch nüd, es tropft nur
es mal e churzi Zyt, denn so öppis, das chas halt öppe gäh, viel Wasser muess mer
nome ned so tragisch näh. Das Wasser lauft vom obre direkt in undri Stock. Was
sell den das jetzt wieder, nu einisch en riese Schock. Aber dasmal isch die Ursach
gar gleitig feschtgstellt worde. De Hahne isch no offe vom Walti hüt am Morge.
Macht’s ächt öppis, nei s’macht doch nüd, mer läbd nur es mal e churzi Zyt, denn
so öppis, das chas halt öppe gäh, das muess mer no me ned so tragisch näh.


De Erwin Flütsch

Am Neuheimer Grümpi stönd d’Helfer immer
under Druck. Es wird ufgstellt, kochet, organisiert
immer hau ruck. Zum Dank dafür das isch
Tradition, isch es Helferässe de verdienti Lohn.
Au s’letscht Johr im September hed mer sich
troffe, und isch vo de Sand AG zur Besebeiz a de
Sihl gloffe. „Händ er ghört, a de Sihl wär’s Ziel“.
Alli sind cho aber de Erwin Flütsch isch nöd bim
Treffpunkt gsii. All händ dänkt de chund direkt, als
Lehrer chund er druus i Geografie. Aber vom
Erwin hed mer nüt ghört er isch eifach nöd cho. Öppe am achti lüütet s’Handy vom
Hugo z’mitzt im Apero. Es isch de Erwin gsii, scho ziemlich gnervt hesch en ghört
chnorze: „Wo isch denn die cheibe Bäsebeiz a de Lorze?“


De Paul Blumer

En Hobby-Choch vo höchschter Klass, es reins Naturtalent,
wo Kelle vor em choche schwingt, grad wie ne Dirigent. De
Pauli Blumer meinet mer vom Blatt en dünne Fisch, vo Ihm
seid mer das Koch-Chelle de elfti Finger isch. De Hobby-
Choch de Blumer Paul hed es Glüschtli gha. Er brutzlet
zarts Rinderfleisch er wott vom beschte ha. I d’Pfanne haut
er Supersteaks, er freut sich jetzt scho druf. Es brötlet
schön, es schmöckt so guet, es nimmt em fascht de Schnuf. Jetzt bruchts Oliven-
Öl, vo dem brucht’s ziemlich viell, das git em Fleisch de Gschmack es chläbt nid am
Grill. De Paul git no en gutsch er wott nöd giizig sii, er güsst das Öl id Pfanne drii.
Die Steaks die brutzelid, sie wärded knusperig er freut sich scho isch hungerig. Er
cha chuum warte meh, de Hunger plaget ihn und es raubt ihm fascht de Sinn. Das
fein Olivenöl wieso schuumts so sehr, warum das alles isch so cheibe schwer.
Warum und was de Grund das tuet em Pauli kund, wie wänns en Stimm vom jensits
wär. Das fein Olivenöl das wo da umestaht, das isch doch gar kei Olivenöl gsi. I
dere Fläsche da, häds öppis anders gha, er schüttet Abwäschmittel dra.


De Kurt Staub
Me trifft sich emal für öbis ganz bsunderigs und nüs,
d’Sihlbrugg bim Leue da treffid mier üs. Das händ e
paar vom OK-Badminton abgmacht, für de chrampf
wo sie ab und zu händ au z’Nacht. Uf Züri is Musical
Mama mia sölls gah, um eimal gar e kei Stress z’ha.
Mer verteilt sich uf e paar wenigi Fahrzüg drufabe,
und macht sich uf de Weg det anne. De Kurt isch eine vo dene Fahrer er reit sich i,
und fahrt den amene silbrige Audi hinedri. Sie fahrid und fahrid und chömed guet
vorah, de Kurt stuned was es da für Abchürzige cha ha. E paar Quartierstrasse
nämitz ganz flott und er folgt dem Trott. Langsam söd den öpe das Hallestadion
cho. Mama mia jetzt blibt das vorderi Auto au no stoh. Sie sind im Dolder zmitst i de
Vegetation und wiit eweg vom Hallestadion. De Kurt fahrt zu dem Audi, do kennt er
nüd, die lönd d’Fenschter abe, es sind fremdi Lüüt. Do merkt er, de won er verfolgt
hed wien en Raudi, isch zwor au en silbrige, aber en falsche Audi.


De Carlo Baldelli
De Carlo euse Garagist, gwachse isch scho viel uf
sim Mist. Als Autoverkäufer isch er en Star, dass isch
eus allne klar. De Fussball isch en Liedeschaft, im
„Migros-Fit“ bliebt er im Saft. Er schenkt sich nüd das
wüssid mier, drum gad er nid uf nes Bier. Viel lieber
gad er is Baguette, will ers döt findet bsunders nett. Zitig nimmt er gern zur Hand,
und liest det s’neuscht vom Land. Geduldig wartet er ufs z’Nacht, d’Suppe wird im
gli den bracht. Jetzt gnüsst de fiti, schöni Wicht, Suppe und d’Zitigsbricht. Doch
ufsmal stinkts er isch iritiert. Wird da Haschisch konsumiert? Doch nei de Gruch häd
anderi Gründ, er häd mit de Cherze Zitig azünt.


De Martin Doswald
Nach Sedrun is Skiweekend, vo de Theatergruppe organisiert
de Martin en Chlibus für die Truppe. Zerscht fahrt er no hei,
biiget sis Skizüügs in Bus, er hed alls nomal kontrolliert das isch
kein Stuss. Bim Schäfli händ sich den au alli troffe, und ihres
Skizüg de bi, das wämmer denn hoffe. I de Karin Bieri aber isch
öppis luschtigs passiert, wo sie vom Falke is Dorf inne isch
marschiert. Zmitzt uf de Strass stad en Skischue, sie chas ned
fasse, sie tuet en ufs Troittoir und det staht er dänn verlasse. Bi de Talstation
stiegid alli uf d Ski, doch de Martin hed nur ein Skischueh debii. Wo d’Karin das
ghört, verzellt sie die Gschicht grad, vom Skischueh wo z’Neue einsam uf em
Trottoir staht.


De Xaver von Rickenbach
D’Veloclique hed beschlosse, mer macheds emol wie die
andere, statt go velofahre gönd mer go wandere. S’ Wetter
häd allerdings Kooperation lo vermisse, mit andere Wort:
Es isch verschisse. De Xavi, das er die steile Höger richtig
zügig cha packe, hed welle Gwicht spare und verzichtet uf
d’Regejacke. Well es ihm sowieso verregnet hetti bim
abelaufe, hed er beschlosse, es Berg-Bahnbillet z’chaufe.
Wo er so gmüetlich abe fahrt im offene Sessel, heds
aagfange seiche wie us Chessel. De Xavi klatschnass und hässig hed s’Billet
verrisse, und heds vor Wuet an Bode gschmisse. Wo er unde acho isch,
pflotschnass und ohni Billet debii sind d Uusgangstüre gschlosse gsi. Zum i de
Talstation usegaa, muesch es gültigs Billet haa.


De Meiri Künzli Senior
Er heisst Küenzli Meiri und me kännt ihn als Bier-Lieferant. Vom
Mühliweier isch er de Boss, er chrampfed täglich wie nes Ross.
Er heisst Küenzli Meiri, au bi de Seniore isch er en Star, dass er
für Hobis halt viel Ziit, das isch doch sunneklar. De Meiri isch am
Stamtisch gsässe, s’wird ziemlich trunke und nüd gässe. Wos
Ziit isch gsi zum schlafe ga, händ alli gnueg gha. Meiri söttsch
s’fahre nid probiere, s’Sidler’s wänd ihn no hei chauffiere. De
Meiri lehnt ab und meint nid fuhl, die paar Meter die schaffi no
cool. Er sitzt is Auto und fräsd nöd stier, grad richtig Industriequartier. Er nimmt den
Mass zielet routiniert, ich ha doch scho tuusigmol da parkiert. Es tätscht (Pum,
pum) nach em Meter. S’git en Chlapf, s’git en Ruck und en Zuck. De Meiri chunt
jetzt nümme drus, und sitzt im Auto ganz konfus. Läck mir Küenzli Meiri, isch mit
dem Auto is Tor ine gjuckt. Es isch passiert und drum häd’s tätscht, will er Kupplig
nid häd druckt.


Liebi NeuheimerInne
Liebi Neuheimer und zu gueter letscht,
säge mer euch lut und fescht,
dänked s’ganz Jahr immer dra,
wenn er wieder wänd Schnitzelbank ha,
müend ehr eus gueti G’schechtli liefere,
denn chönd mier au s’nächste Jahr wieder laffere.
I dem Sinn bittet mir alli, gönd mit offene Auge und
Ohre durs Läbe und dur eusi schöni Gmeind. Und
mäldet üs alli Gegebeheite, wo mier chöntid bruche für d’Schnitzelbank.
Mir sind s’ganze Jahr empfänglich, drum lieferet immer sofort was passiert isch,
je mehr Zyt mir händ zum Reime, umso besser wird üs d’Schnitzelbank glinge.
Viele Dank im Vorus an alli Gschichte-Spänder.

Die Schnitzelbank wurde vorgestellt von:
Liliane Bischofberger
Elisabeth Heinzer
Heribert Heinzer
Iris Trinkler
Heidi Wolf
Zita Wyss
Text: Alex & Liliane Bischofberger
Gestaltung: Heidi Wolf